Stanowiący bogate źródło informacji z zakresu historii oświaty i wychowania mógłby jednak bardziej rozbudować kronikę, włączając do niej zgodnie z postulatami wysuniętymi przez jednego z recenzentów informacje o pracach z tego zakresu realizowanych w PAN i w katedrach zajmujących się problematyką dziejów szkolnictwa i oświaty, a także opracować inwentarz prac gotowych do druku, a spoczywających w rozmaitych instytucjach. Stanowiłoby to cenne uzupełnienie drukowanej na łamach pisma bibliografii. Pożądane byłoby również podanie do wiadomości ogólnopolskiego planu badań w dziedzinie historii wychowania. „Chowanna” mająca stosunkowo niewielki dział recenzyjny zamieszcza prócz recenzji krótkie informacje o wydawnictwach nadesłanych do redakcji, przeglądy czasopism polskich i obcych (bardzo krótkie). Posiada duże zasługi w zakresie służby informacyjnej, ponieważ zamieszcza często przeglądy literatur pedagogicznej wraz z selekcyjną bibliografią adnotowaną. Sporo materiału informacyjnego przynoszą również takie czasopisma, jak „Oświata Dorosłych” i inne, a także czasopisma poświęcone bądź jednemu typowi szkoły („Szkoła Zawodowa”, „Szkoła Specjalna”, „Życie Szkoły”, „Życie Szkoły Wyższej”), bądź problematyce nauczania poszczególnych przedmiotów (czasopisma przedmiotowe). Trzeba stwierdzić, że w drugim dziesięcioleciu nasza prasa pedagogiczna z roku na rok coraz lepiej spełnia zadanie, jakie stawiamy czasopismom jako źródłom szybkiej, dokładnej i wszechstronnej informacji. I w tej dziedzinie jednak pozostaje jeszcze sporo do życzenia, zarówno jeśli chodzi o liczbę czasopism pedagogicznych, jak i o zakres zawartej w nich treści. Obok periodycznie ukazujących się „Studiów Pedagogicznyęh”, a także takich periodyków Instytutu Pedagogiki, jak „Rocznik Instytutu Pedagogiki” oraz wydawany na użytek wewnętrzny „Biuletyn Pedagogiczny”, potrzebny byłby „Kwartalnik Instytutu”, który by „bardziej bezpośrednio oddziaływał na nasze szkolnictwo niż książki i roczniki, których druk trwa lata całe”