Dalszy rozwój urbanizacji i industrializacji przestaje zagrażać biologicznemu i społecznemu zdrowiu ludzi, chociaż na podstawie doświadczeń XIX wieku wydawało się to nieuchronne. Nowoczesne miasta i zakłady przemysłowe mogą być budowane zgodnie z wymaganiami estetyki, medycyny, socjologii,. Technika, która w XIX stuleciu wydawała się zaprzeczeniem sztuki, nawiązuje z nią współcześnie najbliższą łączność, staje się piękna i wymaga piękna; sztuka z kolei ukazuje urok ludzkiego świata techniki. Gdy jeszcze niedawno wydawało się, iż rozwój techniki będzie w coraz większym stopniu dehumanizował pracę ludzi czyniąc z nich niewolników maszyn, dziś w dobie automatyzacji i maszyn-robotówi staje się jasne, iż podział pracy między maszynami i ludźmi będzie przebiegał inaczej, że dalszy postęp techniczny będzie uwalniał ludzi od ciężaru pracy fizycznej, ciężkiej i monotonnej. Równocześnie praca coraz szerszych mas ludzkich opiera się w coraz większym stopniu na naukowym przygotowaniu, wymaga stałego dokształcania; coraz więcej ludzi pełni pracę kwalifikowaną, w której mogą wyrażać własne zamiłowania i uzdolnienia, rozwijać własną inteligencję i potrzeby twórcze. W życiu społecznym likwidowane są nierówności urodzenia i majątku w sposób, który w coraz większym stopniu otwiera wszystkim te same szanse życiowe, mimo sporów zwyciężają ogólne tendencje demokratyczne w ustroju politycznym i formach administracji publicznej: coraz więcej ludzi powoływanych jest do odpowiedzialnej decyzji w coraz większej liczbie spraw. Nowoczesne środki udostępniania kultury, działające często jako narzędzie ogłupiania ludzi, poczynają ujawniać swe wielkie możliwości w kształceniu.