Chodzi o to, według rozumienia autorów, aby wiedzę, która w otaczającej rzeczywistości przejawia się w postaci określonych całości, uczniowie zdobywali przez własne, samodzielne działanie oraz gromadzenie obserwacji i materiałów, które mogą być wykorzystane w procesie nauczania różnych przedmiotów. Powyższy problem sprowadza się do tego — jak pisze B. Suchodolski — ,,aby nauczyciel każdego przedmiotu miał możność organizowania działalności uczniów, pozwalającej im na prawidłowe zdobywanie wiadomości z zakresu danego przedmiotu, ale również i do tego, aby szkoła mogła stosować formy umożliwiająęe wykorzystywanie jednorodnego działania dzieci i młodzieży przez całe grupy przedmiotów” (s. 44). Do realizacji wymienionych postulatów dydaktyczno-wychowawczych jest konieczne zastosowanie, zdaniem autorów, nowej organizacji pracy nowych metod nauczania. W związku z tym autorzy wypowiadają się za ograniczeniem zajęć dydaktycznych w ramach systemu klasowo-lek- cyjnego. Przewidują natomiast w planie nauczania takie formy działalności dydaktycznej, które są realizowane poza klasą szkolną. Do tych form pracy autorzy zaliczają różnoraką działalność zespołową i indywidualną, prace laboratoryjne, prace na działce szkolnej, wycieczki i audycje kulturalno-artystyczne, wycieczki terenowe: przyrodnicze, geograficzne, społeczne itd.