W celu stworzenia możliwości sprzyjających rozwijaniu nowatorstwa pedagogicznego i upowszechniania dorobku nauk pedagogicznych okazało się konieczne wydanie przez resort oświaty wytycznych w sprawie organizowania i prowadzenia szkół i innych placówek oświatowo-wychowawczych do celów eksperymentalnych. W wytycznych ustalono, iż przedmiotem eksperymentu mogą być zagadnienia ustrojowe, programowe, metodyczne i organizacyjne, że eksperyment może być przeprowadzany zarówno w zakresie problematyki wychowawczej, jak
dydaktycznej, w nauczaniu jednego, kilku lub wszystkich przedmiotów, iż może on być podejmowany z inicjatywy nauczyciela, zespołu nauczycielskiego, ośrodków metodycznych, administracji szkolnej oraz z inicjatywy placówek naukowo-badawczych. W związku z tym uznano, iż szkoły mogą pełnić bądź rolę szkół eksperymentalnych, bądź eksperymentujących, bądź wiodących, czyli pracujących pod bezpośrednią opieką pedagogiczną ośrodków metodycznych, a mających na celu upowszechnianie dorobku teorii i praktyki pedagogicznej. Rozporządzenie Ministra Oświaty z dnia 12 kwietnia 1962 r. w sprawie kwalifikacji nauczycieli i wychowawców otworzyło perspektywę bardziej systematycznego, pedagogicznego dokształcania się młodych nauczycieli, nałożyło bowiem na nich obowiązek uzyskania kwalifikacji zawodowych po odbyciu odpowiedniej praktyki i pomyślnym złożeniu egzaminu kwalifikacyjnego. Wydane w dwa lata później zarządzenie zobowiązało tych nauczycieli do przestudiowania przed złożeniem podania o dopuszczenie do egzaminu co najmniej czterech pozycji z poleconej lektury pedagogicznej.
Należy się spodziewać, iż czynnik ten wpłynie dodatnio na kształtowanie się poziomu wiedzy i kultury pedagogicznej naszego nauczycielstwa.