Współcześni badacze tego problemu w Polsce, jak W. Okoń, J. Konopnicki, Cz. Kupisiewicz, stwierdzają, że warunki materialne w dzisiejszej naszej rzeczywistości społecznej nie stanowią głównej przyczyny niezadowalających postępów w nauce szkolnej. Jako przyczynę dominującą wymieniają oni czynniki natury pedagogicznej. Niektórzy z nich (jak np. W. Okoń) główne źródło niepowodzeń ucznia w nauce widzą w nie doskonałości pracy nauczyciela. Uzyskane w tej dziedzinie wyniki badań posiadają zasadnicze znaczenie dla praktyki szkolnej: pozwalają szkole, ośrodkom metodycznym i nadzorowi pedagogicznemu ustalić i określić właściwy kierunek działalności dydaktycznej. W minionym dwudziestoleciu badania objęły również problemy wychowawcze. Poszczególni badacze podeszli do tego zagadnienia z różnych punktów widzenia, uwzględnili w swych dociekaniach różne kwestie i różne strony wychowania. Analizując prace z tego zakresu można by na tej podstawie ustalić trzy główne dziedziny badań: uwzględniające problemy metodologiczne, obrazujące działalność wychowawczą szkół w różnych środowiskach i wreszcie badania, na podstawie których autorzy próbują ustalić naukowe podstawy działalności praktycznej w różnych dziedzinach wychowania. A zatem i badania nad problemami wychowawczymi były przeprowadzone ze stanowiska potrzeb praktyki szkolnej.