Przebudowując obecne treści programowe w szkole podstawowej, autorzy eksperymentu koncentrują pracę uczniów na aktywnym poznawaniu rzeczywistości. Wiedza ma być dla dzieci i młodzieży narzędziem tego poznawania oraz czynnikiem ich umysłowego rozwoju. Dlatego też duże znaczenie przywiązuje się w prowadzonym eksperymencie do problemów współczesności, a punktem wyjścia procesów poznawczych czyni się otaczającą uczniów rzeczywistość. Jej kręgi rozszerza się przy tym stopniowo na problemy coraz ogólniejsze. Metody podawania uczniom gotowego materiału przez nauczyciela zastąpiono metodami opartymi na autentycznej aktywności uczniów w zakresie nauki, techniki, życia społecznego i sztuki. Przebudowie poddano również tradycyjną organizację i warunki pracy dydaktyczno-wychowawczej. Zajęcia lekcyjne odbywające się w ławkach w klasie zachowano, ale w obniżonym wymiarze. Nasilono natomiast w planie nauczania grupowe zajęcia laboratoryjne, prace na działce szkolnej, wycieczki terenowe, audycje kulturalno-artystyczne itp. Oprócz tego wprowadzono obowiązkowe „godziny globalne”, przeznaczone dla całej klasy i wykorzystywane zależnie od potrzeb i okoliczności przez różnych nauczycieli. W toku tych godzin kładzie się duży nacisk na nowoczesne tereny i możliwości kształcenia, takie jak zakłady pracy, instytucje społeczne, muzea i wystawy, teatr, telewizja, radio, magnetofon itd.