Wiedza, którą uczeń ma zdobyć w procesie nauczania, nie powinna być w rozumieniu autorów omawianej koncepcji szkoły celem samym dla siebie. Nauczanie nie może polegać na mechanicznym zapamiętywaniu treści określonych przez pro”gramy szkolne. Zdobywanie wiedzy ma stać się „narzędziem ucznia w procesie poznawania rzeczywistości, czynnikiem jego umysłowego rozwoju, podstawą jego działania” (s. 40). Realizacja wymienionych założeń wymaga, zdaniem autorów, zmiany w doborze treści nauczania, w jego układzie oraz zmiany w organizacji procesu dydaktycznego i metodach nauczania. W doborze treści autorzy postulują przestrzeganie następujących zasad: ‘ Szersze niż dotychczas uwzględnienie problemów współczesności. Przyjęcie jako punktu wyjścia w nauczaniu poszczególnych przedmiotów — z wyjątkiem historii i matematyki — otaczającej rzeczywistości. Analiza tej rzeczywistości ma z kolei prowadzić do zapoznania się z ogólnymi prawami nauki. W odniesieniu do układu treści programów wysuwa się postulat, aby w procesie nauczania wychodzić od problemów bliskiego środowiska, a następnie w miarę flanki rozszerzać treść nauczania na problemy dotyczące szerszych kręgów obiektywnego świata. . 4. . Uwzględnić taki dobór treści, który ‘by umożliwił organizowanie praktycznej działalności uczniów, a tym samym zapewnił bezpośrednie i aktywne przyswajanie wiedzy.