Próbę uogólnienia wyników tych poczynań stanowi rozprawa A. Lewina pt. System ‘wychowawczy in statu nascendi. W pracy tej przedstawia autor wyniki badań przeprowadzonych w Szkole Podstawowej nr 187 w Warszawie. Badania miały dostarczyć materiału do uzyskania odpowiedzi na następujące pytania: jakie istnieją możliwości oparcia pracy wychowawczej na założeniach’ określonej koncepcji wychowania społecznego oraz jakie formy i metody organizowania społeczności dziecięcej mogą być najbardziej użyteczne w masowej praktyce wychowawczej? Jako główny cel pracy i główną podstawę działalności szkoły wysunął Lewin wychowanie społeczne. Swoje stanowisko w tej sprawie uzasadnia w następujący sposób: „Nie negując znaczenia wielu problemów wynikających z postulatu wszechstronnego rozwoju osobowości i nie zaniedbując ich w praktyce, koncentrujemy się jednak na sprawie, która leży u podstaw całego procesu wychowania. Jest nią przygotowanie jednostki do życia w grupie społecznej, do współpracy i współdziałania, do układania stosunków z rówieśnikami i dorosłymi na zasadach demokratycznych. Wysunięcie na czoło problemu .uspołeczniania stanowi próbę uchwycenia tzw- głównego ogniwa w przebudowie całokształtu pracy wychowawczej” (s. 236). Autor ustalając założenia pracy wychowawczej świadomie nawiązuje do Makarenkowskiej koncepcji uspołecznienia, ale-zakłada również konieczność wykorzystania dorobku innych teorii wychowania społecznego.