Przypomnijmy przede wszystkim, iż etymologia tego słowa a na etymologię powoływano się tak często nie wskazuje wcale, by chodziło tu o naukę. Greckiego pochodzenia nazwy nauk wskazują zawsze, iż chodzi o opis rzeczywistości (jak nazwy typu geografią) lub o jej wyjaśnienie intelektualne (jak nazwy typu biologia). Pedagogika natomiast jest po prostu nazwą działalności wychowawczej, polegającej na prowadzeniu młodzieży. Wcale nie jest nazwą nauki. Nazwa nauki o wychowaniu powinna by mieć strukturę bardziej złożoną; powinna brzmieć: pedagografia czy pedagologia. Nazwa taka nie powstała, ponieważ rzeczywiście w Grecji istniało raczej tylko wychowanie, a nie nauka o wychowaniu. Można oczywiście stać na stanowisku, iż nie ma innej nauki o wychowaniu niż ta, która zawiera się w samym wychowaniu. Tak zapewne sądzili Grecy i tę tradycję kontynuuje szeroko rozpowszechniony zwyczaj, zarówno w Anglii, jak i w Ameryce, posługiwania się słowem wychowanie (éducation) dla oznaczenia działalności wychowawczej, a także i refleksji nad tą działalnością. Tym słowem tłumaczy się dość dokładnie sens greckiego słowa: pedagogika, które nie zyskało sobie prawa obywatelstwa w języku angielskim. Tradycja kontynentalna natomiast, zarówno języków romańskich, jak germańskich i słowiańskich, odróżnia wychowanie od nauki o wychowaniu i określa te dwie dziedziny różnymi słowami, akceptując nazwę greckiego pochodzenia dla nauki o wychowaniu (pédagogie, Pädagogik), a nazwę pochodzenia łacińskiego (lub jej odpowiedniki) dla określenia samej rzeczywistości wychowawczej (éducation, educazione, Erziehung).