Równocześnie z tymi pracami Konstanty Lech wra^ z zespołem współpracowników z Instytutu Pedagogiki prowadził roziegłe badania nad organizacją pracy uczniów. Materiał z tych badań stanowił podstawę do opracowania dwóch zespołowych rozpraw, w których główną rolę odgrywał K. Leęh. W pracach tych główne rozdziały wyszły spod pióra K. Lecha . Podstawową pracą autora będącą jak gdyby podsumowaniem .wszystkich dotychczasowych wysiłków badawczych jest jego ostatnia książka pt. System nauczania (Warszawa 1964). Przez „system” autor rozumie wielostronne dydaktyczne posunięcia: a) łączenie teorii z praktyką, b) rozwijanie myślenia uczniów i c) organizacji pracy uczniów. System jego jest syntezą, a zarazem przezwyciężeniem stosowanych dotąd u nas i w szkolnictwie światowym systemów szkoły tradycyjnej i szkoły aktywnej. Opiera się on na materialistycznej teorii poznania i psychologii, jest dostosowany do potrzeb i warunków życia i pracy w dzisiejszym świecie techniki i socjalistycznych stosunków społecznych. Bardzo ciekawa i pozytywna jest opinia B. Suchodolskiego nia ten temat. Napisał on, że system ten „stanowi ważny wkład do prawdziwie socjalistycznej teorii myślenia i teorii nauczania pojętej jako system rozwijania myślenia przez łączenie teorii z praktyką’’. Podstawowym zagadnieniem prac teoretycznych K. Lecha jest analiza czynności poznawczych uczniów we wszystkich przedmiotach i na wszystkich poziomach nauczania i wyróżnienie w nich trzech składników myślenia praktyczno-konkretno-obrazowego oraz trzech składników myślenia teoretyczno-abstrakcyjno-pojęciowego.