Budowa lekcji w tym systemie przypomina stopnie formalne szkoły tradycyjnej. Przebieg lekcji natomiast raczej nauczanie problemowe w szkole aktywnej. W konkretnej sytuacji praktycznej, np. przy obserwowaniu odpowiedniego zestawu pomocy naukowych padają typowe pytania: „co się stanie, jeżeli… ?”, „co trzeba zrobić, aby… ?” i „dlaczego?” Odpowiadając na te pytania, uczniowie przewidują i wyjaśniają zjawiska oraz dowodzą poprawności swych twierdzeń w świetle posiadanej wiedzy, sprawdzają te twierdzenia w doświadczeniach przeprowadzanych równocześnie na przyrządach. W systemie tym doniosłym zagadnieniem jest organizacja pracy uczniów. Autor wyróżnia 5 następujących zasad tej organizacji: Zasada humanizacji. Zasada kooperacji. Zasada ekonomii. Zasada karności oraz ładu i porządku. Zasada racjonalizacji. W „systemie”, gdzie uczniowie nie tylko uczestniczą w lekcjach prowadzonych przez nauczyciela, lecz pracują samodzielnie, wykonując sprawnie określone zadania, organizacja ich pracy nabiera specjalnego znaczenia.
Wdrażanie takiego systemu do praktyki szkolnej musi być bardzo trudne. Tym sprawom poświęcony jest „Lubelski Rocznik Pedagogiczny” (Lublin 1963), w którym Konstanty Lech zamieścił artykuł Wprowadzajmy w naszych szkołach nowy system nauczania.
Cała działalność naukowa K. Lecha jest oryginalna i twórcza. Czy jego idee zakorzenią się mocno w naszych szkołach — czas i przyszłość pokażą.