Rezultaty tych badań są przedstawione w pracy T. Wróbla . Pierwsze rozdziały tej pracy są poświęcone omówieniu teoretycznych podstaw nauki pisania. W rozdziałach dalszych autor charakteryzuje stan nauki pisania w praktyce szkolnej, a w końcowych rozdziałach pracy omawia organizację nauki pisania. Rozprawa opiera się na bogatym materiale empirycznym zebranym częściowo bezpośrednio przez autora, częściowo przez wybrane i kierowane zespoły nauczycieli. Nauka pisania jest potraktowana jako jeden z działów nauki języka ojczystego. Takie ujęcie procesu nauki pisania pozwoliło autorowi na powiązanie rozważań teoretycznych z potrzebami praktyki szkolnej. Autor porusza w swej pracy wiele kwestii dotyczących nauki pisania, nie omówionych dotychczas w literaturze pedagogicznej. Daje np. ogólną charakterystykę ewolucji pisma uczniów od ki. II do VII, przedstawia porównanie szybkości pisma na podstawie tekstu opanowanego pamięciowo i tekstu z książki, wiele uwagi poświęca autor problemowi kierunku pisma uczniów. Wskazuje na ewolucję pochylania pisma w miarę nabywania sprawności w pisaniu. W sposób rzeczowy są omówione błędy graficzne w piśmie uczniów. Interesująco przedstawiają się również rozważania na temat dzieci leworęcznych. Powyższe roz;ważania pozwalają przypuszczać, że rozprawa T. Wróbla przyczyni się do udoskonalenia pracy nauczycieli w zakresie pisma dzieci.