Interesujące badania na temat funkcji dydaktyczno-wychowawczej telewizji przeprowadził E. Fleming. Badaniami swymi objął uczniów od kl. I do XI w 20 szkołach ogólnokształcących. Autorowi chodziło o określenie wpływu telewizji na rozwój intelektualny oraz na postawę moralną i estetyczną dzieci i młodzieży. W badaniach swych zwrócił również uwagę na kwestię stosunku telewizji do filmu: czy formy oddziaływania za pomocą filmu i telewizji harmonijnie współdziałają, czy też wzajemnie wykluczają się. Na podstawie wnikliwej analizy zebranego materiału autor dochodzi do ustalenia pewnych wskazań natury praktycznej. Mówi o konieczności dopomożenia dziecku w wyborze audycji pod kątem potrzeb dydaktycznych i wychowawczych. Wysuwa postulat synchronizacji oddziały- wariia domu i szkoły w dziedzinie odbioru przez dzieci telewizyjnego programu. Z przedstawionego nader pobieżnego przeglądu badań pedagogicznych na temat roli filmu i telewizji w nauczaniu i wychowaniu nasuwa się wniosek, że problemy te są bardzo złożone i wymagają dalszych badań.