Duży zasięg w okresie dwudziestolecia objęły badania dotyczące niepowodzeń szkolnych. Problematyka powyższa występowała również w badaniach okresu międzywojennego. Najpoważniejsze badania na ten temat w minionym okresie były przeprowadzone przez grupę osób pod kierunkiem H. Radlińskiej. Badania te wykazały, że główną przyczynę niepowodzeń szkolnych stanowią trudne warunki materialne badanych dzieci. H. Radlińska wskazywała nędzę dziecka szkolnego (brak odzieży i obuwia, brak podręczników i pomocy naukowych, niekorzystny stan zdrowia) i wynikające z niej konsekwencje jako dominującą przyczynę niezadowalających postępów w nauce szkolnej. Współcześni badacze tego problemu, jak W. Okoń, J. Konopnicki, L. Bandura, C. Kupisiewicz, stwierdzają, że warunki materialne nie stanowią w dzisiejszej naszej rzeczywistości społecznej głównej przyczyny niepowodzeń szkolnych. Badania przeprowadzone przez J. Konopnickiego wykazały, że poziom kulturalny środowiska domowego oraz atmosfera domu rodzinnego jako składniki czynników społeczno-ekonomicznych w wielu przypadkach decydują o niedostatecznych postępach dzieci w nauce szkolnej.