Przechodząc do bliższej charakterystyki poszczególnych kierunków i problemów badań pedagogicznych w Polsce należy podkreślić, że opierają się one na ogół biorąc na scharakteryzowanych wyżej podstawach metodologicznych, nie mają więc nic wspólnego z kierunkami okresu międzywojennego, które tak różniły się pod tym względem między sobą.
Do najważniejszych kierunków badań pedagogicznych w Polsce Ludowej zaliczyć należy: pedagogikę filozoficzną, kierunek eksperymentalny, pedagogikę psychologiczną, pedagogikę społeczną i pedagogikę porównawczą. Przedstawiciele pedagogiki filozoficznej zajmują się. najogólniejszymi sprawami teleologii, epistemologii i metodologii pedagogicznej. Obok dojrzałych uczonych, którzy już przed 1939 rokiem byli profesorami pedagogiki, wchodzą do tego grona również i nieco młodsi pracownicy naukowi. Na plan pierwszy wśród zagadnień podejmowanych przez ten kierunek wysuwają się kwestie teleologii pedagogicznej. Problem celów wychowania bada szeroko w swoich pracach najwybitniejszy pedagog polski doby obecnej prof. Bogdan Suchodolski.