Obraz stopniowej ewolucji akcji odczytów pedagogicznych szkolnictwa zawodowego oraz analiza niektórych publikowanych odczytów zawarta jest w uwagach wstępnych do zeszytów II i VI, opracowanych przez Janinę Królińską (por. także uwagi E.’ Harwasa w artykule Odczyty pedagogiczne, „Ruch Pedagogiczny”, 1959, z. 2). W ten sposób poprzez akcję odczytów pedagogicznych; z jednej strony oraz poprzez wydawanie biuletynów metodycznych z drugiej — ośrodki metodyczne starały się podtrzymywać i rozwijać zapoczątkowany ruch pedagogiczny wśród nauczycieli szkolnictwa zawodowego. Wielkie znaczenie dla rozwoju badań w szkolnictwie zawodowym miał zorganizowany w dniach 21—24 stycznia 1959 r. Zjazd Oświaty Zawodowej i Rolniczej. W pracach przygotowawczych wziął udział cały aktyw szkolnictwa zawodowego. Pracowano w 12 komisjach problemowych i 12 branżowych, poświęconych poszczególnym kierunkom kształcenia zawodowego. We wnioskach wielu komisji znalazł się postulat rozszerzenia i pogłębienia prac badawczych. Szczególny akcent uzyskała ta sprawa w referacie prof. Bogdana Suchodolskiego, wygłoszonym na plenarnym posiedzeniu Zjazdu: „Nie mogę nie wspomnieć o sprawie, bardzo zaniedbanej, lecz bardzo ważnej. Jest to sprawa badań naukowych w zakresie szkolnictwa zawodowego. Nie są one prawie zupełnie prowadzone i sytuacja na tym terenie jest gorsza niż w innych dziedzinach pracy oświatowo-wychowawczej. Składają się na to różne przyczyny, a najważniejsza jest chyba ta, iż pracownicy naukowi w zakresie pedagogiki, na ogół biorąc, nie znają, swoistej problematyki szkolnictwa zawodowego, a pracownicy tego szkolnictwa stosunkowo rzadko rozporządzają taką wiedzą pedagogiczną, która by im pozwoliła podejmować badania” .