Lepszemu zapoznaniu się z dorobkiem pedagogiki światowej sprzyjały również dość liczne wyjazdy pracowników naukowych Instytutu Pedagogiki za granicę. Nie dysponujemy materiałem liczbowym z tego zakresu, można jednak stwierdzić, że pracownicy Instytutu wyjeżdżali na zjazdy i kongresy do Anglii i Austrii, Belgii, Czechosłowacji, Bułgarii, Finlandii, Francji, NRD, NRF, Szwecji, Szwajcarii, Włoch, USA i ZSRR. Ogólna liczba tych wyjazdów wynosiła co najmniej 50. Jednocześnie Instytut Pedagogiki gościł często u siebie pracowników naukowych z ZSRR, z państw obozu socjalistycznego, i z Zachodu (z Anglii, Bułgarii, Czechosłowacji, Finlandii, NRD, NRF, Węgier, USA i innych krajów). Jeden z pracowników IP przez pół roku pracował w r. 1963 w Górnej Wolcie w Afryce jako ekspert z ramienia UNESCO. Zarówno te wyjazdy, jak wizyty gości z zagranicy, jak i ścisła współpraca Instytutu Pedagogiki z zagranicznymi placówkami naukowymi, a zwłaszcza z czterema instytutami pedagogicznymi w NRD, Instytutem Pedagogiki na Węgrzech i UNESCO, przyczyniły się w dużym stopniu do wzajemnej wymiany informacji i dokumentacji. Pracownicy naukowi Instytutu zamieszczali również artykuły swe i prace w czasopismach pedagogicznych lub w< publikacjach zbiorowych radzieckich (A. Lewin, R. Polny) i niemieckich (W. Okoń, M. Pęcherski i inni). Dla rozwoju informacji i dokumentacji pedagogicznej duże znaczenie miało nawiązanie przez Instytut Pedagogiki w r. 1957 współpracy z Międzynarodowym Biurem Wychowania w Genewie, skąd, od owego roku, obok bieżących wydawnictw tej instytucji nadchodzą materiały bibliograficzne informujące o publikowanych po wojnie w różnych krajach pracach pedagogicznych.