purple and white light digital wallpaper

Ogarnęły one także szkolnictwo, przede wszystkim zaś szkolnictwo nauczycielskie

Zjednoczenie polskiego ruchu robotniczego, powstanie PZPR, oparcie dalszego rozwoju na jednolitym, filozoficznym fundamencie marksizmu- leninizmu wniosło do wszystkich dziedzin naszej gospodarki, nauki i kultury głębokie przemiany. Ogarnęły one także szkolnictwo, przede wszystkim zaś szkolnictwo nauczycielskie. Główną słabością zarówno starszego, jak i młodego pokolenia nauczycielskiego była niewątpliwie powierzchowna lub wręcz nikła znajomość filozoficznych i ideologicznych podstaw marksizmu, co stanowiło zasadniczą trudriość w wyzwalaniu się z sieci idealistycznych poglądów na świat i życie, wyniesionych z domu i szkoły. Trzeba było podstawy takie stworzyć. Podjęty w tym zakresie przez Związek Nauczycielstwa Polskiego pod egidą partii wysiłek samokształceniowy trwający od 1949 do 1956 roku, rozłożony na szereg szczegółowych faz i etapów, dał niemałe wyniki. Drogą systematycznej pracy w zespołach szkolnych i międzyszkolnych doszło nauczycielstwo do poznania abecadła marksizmu- leninizmu, przewodnich idei tej nauki, podstawowego zarysu wiedzy z materializmu dialektycznego i historycznego, z ekonomii politycznej oraz z historii polskiego i międzynarodowego ruchu robotniczego. Zetknęło się ono również po raz pierwszy z socjalistyczną nauką pedagogiczną, studiując wydane w dużych nakładach radzieckie podręczniki pedagogiki i psychologii. Na tym polegała przede wszystkim ówczesna zorganizowana praca nad’ sobą dziesiątków tysięcy nauczycieli, choć w licznych przypadkach z powodu jej zdogmatyzowania i sformalizowania wymagań egzaminacyjnych dopuszczono do znacznego osłabienia jej faktycznej wartości.
Krytyka, jaka rozwinęła się na ten temat w łatach 1956—1957, była tyle słuszna, o ile dotyczyła wypaczeń w metodach samokształcenia stosowanych przez różne komisje i zespoły terenowe, poszła natomiast za daleko i rozminęła się niewątpliwie z prawdą, jeśli podważała jego celowość i istotę. Intencją przyświecającą pracy samokształceniowej było wzbogacenie świadomości politycznej nauczycieli o te elementy, których znajomość była nieodzowna w pracy szkolnej i społecznej, w procesie wewnętrznej przebudowy nauczyciela. Więź teorii marksistowsko-leninowskiej z praktyką życia polityczno-społecznego kraju i z praktyką szkolną miała być przecież podstawowym kryterium jej wartości. Rzeczywistość owych lat nie przekreśliła tych założeń, ograniczyła tylko opóźniła poniekąd proces ich realizacji.