Stanowi bez wątpienia podstawową pozycję w naszej literaturze, zaznajamiającą czytelnika z założeniami socjalistycznej teorii nauczania. Na podstawie tej pracy zdobywają wiedzę dydaktyczną studenci studiów pedagogicznych, uczą się nowej dydaktyki sze
rokie rzesze nauczycieli-praktyków. Można z całą pewnością twierdzić, że wymieniona książka wywodząc swoje uogólnienie z praktyki walnie przyczynia się do udoskonalenia procesu nauczania naszych nauczycieli, a tym samym spełnia poważną rolę w podnoszeniu poziomu pracy dydaktycznej naszych szkół. Wiele wysiłku w badaniach pedagogicznych poświęcili dydaktycy problemowi usprawnienia procesu dydaktycznego. Potrzeba badań w tej dziedzinie wynika z podstawowych założeń dydaktyki socjalistycznej. W ustroju socjalistycznym prawo do nauki przestało być przywilejem dla wybranych. Problem nauki i oświaty stał się problemem ogólnospołecznym. W warunkach socjalizmu nawet szkoła podstawowa musi zapewnić swym wychowankom taki zasób wiedzy, który zaznajamiałby ich z ogólnymi prawami rozwoju społeczeństwa i przyrody, orientował w charakterze i kierunku dzisiejszych przemian naszego życia społecznego i gospodarczego oraz przygotowywał do czynnego udziału w tym życiu.