Pomimo dużych trudności (brak etatów, niedostateczne zdawanie sobie sprawy i niepełne zrozumienie w Instytucie w początkowych latach istoty dokumentacji i jej właściwych funkcji, próby skierowania prac w kierunku pomocniczo-usługowym wyłącznie) udało się temu Działowi stworzyć bazę dokumentacyjną w zakresie całości problematyki pedagogicznej, co umożliwiło pełnienie funkcji informacyjnej w coraz pełniejszej mierze. Funkcje te pełniła również biblioteka Instytutu, która opracowała katalog alfabetyczny i systematyczny książek i podręczników znajdujących się w bibliotece, sporządziła kartotekę czasopism pedagogicznych według krajów, kartotekę wydawnictw Instytutu i wydawnictw UNESCO, włożyła duży wysiłek w zorganizowanie informacji i poradnictwa czytelniczego. Dla usprawnienia informacji biblioteka zaczęła wydawać kwartalny biuletyn nabytków, wprowadziła później wypożyczanie międzybiblioteczne, z którego najczęściej korzystały wojewódzkie i powiatowe biblioteki pedagogiczne oraz wojewódzkie i miejskie biblioteki publiczne. Sporadycznie organizowano również wymianę międzynarodową. Biblioteka postawiła sobie jako najważniejsze zadania zgromadzenie w miarę możliwości całej polskiej produkcji piśmienniczej, tak dawnej, jak i bieżącej, dotyczącej pedagogiki i’ psychologii, udostępnienie w szerokim zakresie literatury pedagogicznej, ukazującej się w ZSRR i w krajach Demokracji Ludowej, oraz najcelniejszych pozycji krajów zachodnich, ponadto literatury społeczno-politycznej oraz wybranych dzieł dziedzin pokrewnych (filozofia, socjologia i in.). Zadanie to starano się konsekwentnie realizować. Przy końcu 1954 r. księgozbiór wynosił 38 tysięcy tomów.