Ich owocem był tom VI „Studiów Pedagogicznych” pt. Zagadnienia oświaty dorosłych (1958) oraz obszerne dzieło zbiorowe Pedagogika dorosłych (1962) jedno i drugie pod redakcją Kazimierza Wojciechowskiego. W Krakowie poważne badania z tej samej dziedziny prowadzą Maksymilian Siemieński i Franciszek Urbańczyk. Pierwszemu z nich zawdzięczamy takie prace, jak Psychofizjologiczne i społeczne uwarunkowanie procesu uczenia się w szkole wyższej (1960) oraz Z badań nad działalnością kulturalno-oświatową w Nowej Hucie (1961). Drugi ogłosił dwie publikacje na temat oświaty dorosłych: Oświata dorosłych w naukach pedagogicznych (1957) oraz o pracy samokształceniowej uczniów szkoły korespondencyjnej (1959). Sporo uwagi poświęcają przedstawiciele tego kierunku badaniom nad uczeniem się dorosłych i czytelnictwem. Z dość licznego grona badaczy wymienić należy nazwiska Joanny Landy-Tołwińskiej, Ireny Lepalczyk, Tadeusza Parnowskiego, Tadeusza Pasierbińskiego, Anny Przecławskiej, Marii Walentynowicz. Duże zainteresowanie badaczy wywołuje w ostatnich latach problem niepowodzeń dydaktycznych i wychowawczych. Poza badaniami R. Wroczyńskiego można tu wymienić kilka poważnych przedsięwzięć, które dostarczyły nam cennych prac naukowych. Najżywszą działalność rozwinął na tym polu prof. Jan KoKopnicki, który przeprowadził szereg badań we Wrocławiu i Krakowie oraz oparł na nich swe już wydrukowane i będące w druku książki. Do tych pierwszych należą: Zaburzenia id zachowaniu się dzieci szkolnych i środowisko (1957) oraz Problem opóźnienia w nauce szkolnej (1961). Wyjątkowo pod względem metodologicznym interesujące badania .nad niepowodzeniami przeprowadził Czesław Kupisiewicz, który jako jeden z pierwszych w Polsce zastosował eksperyment w badaniach społecznych. Był to mianowicie eksperyment w 5 szkołach mający wykazać, jakie warunki powinny być spełnione, aby uzyskać zmniejszenie niepowodzeń. Z tych badań wyrosły dwie prace: Niepowodzenia dydaktyczne przyczyny i niektóre środki zaradcze (1964) oraz O zapobieganiu drugoroczności, 1964. Wartościowe, oparte na badaniach prace na temat niepowodzeń szkolnych przygotowali oprócz tego: Teresa Ciecierska (Odpad i odsiew młodzieży w szkołach średnich 1963) i Stanisław Kotyński na temat niepowodzeń w szkołach zawodowych dla pracujących (praca w druku).