W zakresie dydaktyki wyróżniają się w tym czasie badania prowadzone pod kierunkiem Saturnina Rácinowskiego nad wynikami nauczania w technikach. Zespół przeprowadzał je dwukrotnie (w roku 1952 1954) w kilkunastu technikach celem poznania rzeczywistego stanu nauczania, możliwości realizacji programów, zwalczania subiektywizmu ocen i podnoszenia poziomu dydaktycznego . Z opracowań metodycznych warto wymienić materiały do nauczania matematyki w zasadniczej […]
Sesja ta posiadała duże znaczenie dla lepszego uświadomienia przez aktyw ośrodków metodycznych szkolnictwa zawodowego ogromnych możliwości badań oraz wskazała na konieczność zastosowania właściwej metodologii. W pracach bowiem podejmowanych w wielu szkołach i na bardzo rozmaite tematy poszczególni nauczyciele, pracownicy ośrodków lub administracji nie szczędzili wysiłku, aby rozpoznać zagadnienia znaleźć właściwą drogę rozwiązania. Słaba jednak znajomość metodologii […]
Przedstawiona powyżej sytuacja zaczęła się zmieniać od roku 1952 na skutek skrystalizowania się form pracy ośrodków metodycznych ożywienia zainteresowań pedagogicznych. Od r. 1952 rozwijała się działalność Państwowych Wydawnictw Szkolnictwa Zawodowego. W dorobku tej pożytecznej instytucji do roku 1956 tylko część publikacji dotyczyła przedmiotów zawodowych, a mianowicie: 10 publikacji z zakresu elektrotechniki, 4 — ze specjalności metalowych, […]
Wielką rolę w doprowadzeniu do świadomości nauczycieli istotnych zagadnień kształcenia zawodowego odegrało czasopismo „Szkoła Zawodowa”, redagowane przez wielce zasłużonego działacza Stanisława Kwiatkowskiego. Na łamach „Szkoły Zawodowej” znalazły odbicie wszystkie przemiany szkolnictwa zawodowego, a także próby podejmowanych prac badawczych. O zadaniach i roli, kierunku rozwoju szkół zawodowych, funkcji kształcenia zawodowego pisali na łamach „Szkoły Zawodowej” Bogdan […]
Próby badań podejmowane przez pracowników szkolnictwa zawodowego nie znajdowały dostatecznie wnikliwej opieki ze strony pracowników szkół wyższych, gdyż nie pozwalała na to niedostatecznie rozpoznana problematyka. Trzeba też stwierdzić, że administracja szkolna nie odczuwała potrzeby badań i pomocy ze strony nauki. Nie dążyła do zorganizowania dla szkolnictwa zawodowego własnego zaplecza naukowego. Należy przecież zaznaczyć, że niedługo po […]
Z perspektywy minionych lat okres zamykający się w latach 1945— obok błędów i niedomagań wykazuje wiele momentów pozytywnych. Obok skrystalizowania struktury szkolnictwa zawodowego podnieść trzeba wczesne przejście na system pracowniano-gabinetowy w’ nauczaniu, gromadzenie i konstruowanie wielu nowoczesnych pomocy naukowych (np. wprowadzona do wszystkich szkół tablica magnetyczna, dobre wyposażenie pracowni technologicznych itd.). Podkreślić też trzeba aktywne zainteresowanie administracji […]
Celem niesienia pomocy nauczycielom powołano sieć ośrodków kształcenia i doskonalenia kadr pedagogicznych. Grupowały one doświadczonych nauczycieli i miały na celu upowszechnienie przodujących doświadczeń. Organizowano gabinety wzorcowe dla poszczególnych przedmiotów, pracownie przedmiotowe, konferencje z prowadzeniem lekcji otwartych itd. Drugim czynnikiem, który zaważył na braku do r. 1952 badań procesów kształcenia zawodowego, było znikome zainteresowanie ośrodków naukowych sprawami […]
Rychło też skrystalizowane zostały zasadnicze formy organizacyjne kształcenia zawodowego w postaci szkół przysposobienia zawodowego, mających raczej charakter kursów przygotowujących w szybkim tempie do pracy, zasadniczych szkół zawodowych kształcących robotników wykwalifikowanych, zwłaszcza masowych specjalności, oraz szkół średnich, techników, przygotowujących personel o średnim poziomie umiejętności zawodowych. ■’A. Ta toń: Rozwój szkolnictwa zawodowego w PRL w latach 194 5—1961, […]
